اندر احوالات "قول" و "قول کشی" باید خدمتتان عرض کنم که امروزه مخصوصا در جوامع مجازی قول دادن خیلی آسان شده است. گذشت  زمانی که مردها سیبیل گرو می گذاشتند  برای نشان دادن ارادت... این که عرض می کنم فضای مجازی، به این خاطر است که بنده و شما شاهد بوده ایم که این سبک معاشرت و گفتگو، از فضای مجازی به بیرون انتشار پیدا کرده است. حتی برخی برای تاثیرگذارتر کردن قول هایشان از قسم بهره می جویند.

   گستره ی قسم خوردن (ببخشیدا...) به نوامیس آنان نیز رسیده  است...! من نمی دانم چه کسی گفته که برای باورِ حرف، حتما باید جان مادرت را قسم بخوری؟! آن هم 100 بار در روز. یعنی همان قولی که می دهی کافی نیست!؟



جالب این جا است که برخی از این قسم خوردن ها از احترام و صداقت گذشته و جنبه ی طنز پیدا کرده است;

- آره جونِ عمهَ ـــت...

- تو به روح اعتقاد داری؟؟

- مادرت به عزات بشینه اگه دروع بگی!

...

(ادامه در متن کامل)


پ.ن: یکی از بازدیدکنندگان حدیث جالبی را در بخش دیدگاه ها مطرح کرده است. پیشنهاد می کنم مشاهده بفرمایید.